Je hebt deel I gelezen over cameratoezicht en je hebt de juiste belangenafweging gemaakt. Lekker bezig! Cameratoezicht is toegestaan in jouw geval en die prachtige camera’s zijn al besteld. Nou dan zijn we klaar toch? Niet helemaal vandaar het vervolg. In dit deel ga ik in op de praktische aspecten van cameratoezicht. Wellicht zit jij nog met de volgende vragen:
– Hoelang mag ik camerabeelden bewaren?
– Mag ik de beelden delen met andere partijen?
– Wat als een persoon de camerabeelden opvraagt?
– Is een waarschuwingsbord voldoende?
Ik heb goed nieuws voor jou. De antwoorden op deze vragen lees je in dit artikel. Dat is toch niet te filmen!
Bewaartermijnen
Je mag informatie niet langer bewaren dan strikt noodzakelijk is. Weer zo’n heerlijk vage bepaling uit de AVG. Gelukkig is de Autoriteit Persoonsgegevens bij camerabeelden vrij helder. Film jij delen van de openbare ruimte dan heb je een bewaartermijn van maximaal 4 weken. Dit kan mogelijk worden verlengd wanneer je een strafbaar feit hebt gefilmd en dit is als bewijs kan dienen. Stel je hebt een winkel en deze wordt beroofd dan mag je de beelden bewaren tot dat het incident compleet is afgehandeld.
De Europese guidelines gaan een stuk verder dan onze AP. Daar wordt namelijk vermeld dat je maximaal een paar dagen beeldmateriaal mag bewaren. Vaak heb je namelijk als doel om jouw eigendom te beschermen. Dit heb je meestal binnen een paar dagen geconstateerd en als er niets is, kan je de beelden verwijderen.
De richtlijnen geven aan dat alles dat je langer als 72 uur bewaard een hogere mate van onderbouwing nodig heeft op basis van gerechtvaardigd vertrouwen. In Nederland lijkt de AP hier iets coulanter mee door een richtlijn van maximaal 4 weken te hanteren. Dit is echter geen vrijbrief om 4 weken camerabeelden te bewaren als je dit niet kan onderbouwen. Is jouw doel voltooid na 48 uur dan moet je deze gewoon verwijderen. Neem het zekere voor het onzekere. Kortom 4 weken max, maar als het niet nodig is dan moet je het niet doen!
Beelden delen met derden
Op de beelden van de bewakingscamera’s is te zien hoe een super onhandige dief probeerde in te breken, maar vervolgens vol onderuitging over een glad stuk. Hij ging snel met de staart tussen de benen ervandoor. Dit moet je gewoon op Facebook plaatsen. Het is hilarisch en dat zal de dief leren om in te breken! Mag dit eigenlijk wel?
Wanneer je videobeelden verstrekt aan derden, ja hier valt social media ook onder, dan heb je daar mogelijk een andere grondslag voor nodig. Stel je hebt cameratoezicht om schade of diefstal te voorkomen en vervolgens film je de dader. Deze beelden mag je delen met je advocaat om een zaak te beginnen tegen de dader. Je hebt immers de camera’s opgehangen met als doel vandalisme/diefstal tegen te gaan. Doelbinding noemen we dit. Je verstrekt gegevens met hetzelfde doel als waarom je de gegevens verwerkt in de eerste plaats. Deel je deze beelden echter op facebook voor entertainment dan kan je niet dezelfde rechtsgrond gebruiken. Sterker nog ik acht de kans vrij klein dat je een rechtsgrond vindt hiervoor, maar ik laat mij graag overtuigen. Let dus goed op of je bij het delen van de beelden nog hetzelfde doel hanteert. In mijn voorbeeld uit de inleiding kan ik je wel aangeven dat dit niet door de beugel kan volgens de AVG.
Inzageverzoek
Klanten/burgers hebben onder andere een recht tot inzage. Hier valt beeldmateriaal ook onder. Deze moet je dus ook verstrekken als een dergelijk verzoek wordt gedaan. Je mag natuurlijk niet de privacy van anderen schenden terwijl je voldoet aan het inzageverzoek. Dat kan een probleem zijn bij video. Daar willen nog wel eens vaker meerdere mensen in het beeld verschijnen. Je mag dus niet klakkeloos die beelden verstrekken. Je moet dan kijken of je het beeldmateriaal kan verstrekken door de overige mensen te blurren als dit makkelijk te doen is. Zolang je maar voldoet aan het inzage verzoek binnen één maand. Informeer de klant dus goed. Verder moet een inzageverzoek redelijk zijn. Het kan niet zo zijn dat jij dagen een video frame voor frame moet bestuderen om de persoon te vinden. Informeer daarom de persoon goed over de wijze van aanleveren. Hij moet aangeven waar die was en in welk tijdvak. Wanneer je beeldmateriaal standaard wordt gewist naar een paar dagen moet je dit ook vermelden naar de betrokkenen.
Verder ziet het inzageverzoek echt alleen op persoonsgegevens. Stel iemand is zijn schoenen vergeten in de sportschool en de volgende dag zijn ze weg. Deze persoon dient een inzageverzoek in om camerabeelden op te vragen. De eigenaar van de sportschool mag de beelden niet delen. Schoenen zijn immers geen persoonsgegevens en je deelt vervolgens wel veel persoonsgegevens van de aanwezige sporters. Kortom niet elk inzageverzoek honoreren. Goed opletten of de AVG wel van toepassing is.
Waarschuwing!
Een paar begrippen die heel belangrijk zijn geworden in het AVG-tijdperk zijn transparantie en de informatieplicht. Dat is bij cameratoezicht niet anders. De guidelines van het EDPB adviseert een ‘layered approach’. Dit betekent dat je een gelaagde manier van informatieverstrekking mag hanteren. Je hoeft dus niet je privacyverklaring op de deur te plakken, maar in lagen te werk gaan. De eerste laag is het welbekende waarschuwingsbord- of sticker die je moet ophangen. Een waarschuwing is niet iets nieuws, maar de meeste zijn niet zo uitgebreid als de eisen die de guidelines stellen. Bekijk het voorbeeld hieronder. Dit komt rechtstreeks uit de guidelines.
Je moet zorgen dat je het waarschuwingsbord op ooghoogte hangt voordat de persoon gefilmd wordt. Dit laatste is erg belangrijk. Je gaat toch ook geen cookies plaatsen op jouw website voordat je toestemming hebt verkregen? Oh wacht dit voorbeeld is wellicht nog een puntje van aandacht voor velen, maar je begrijpt wat ik bedoel. Informeer de mensen voordat ze gefilmd worden!
De tweede laag zijn de details. Hier moet je voldoen aan de algehele informatieplicht uit artikel 13 van de AVG. Dit is meestal de privacyverklaring. Zorg dat je deze informatie op een centrale plaats in de winkel paraat hebt en makkelijk toegankelijk. Of zorg ervoor dat deze makkelijk te raadplegen is op jouw website. Je kan namelijk op de het waarschuwingsbord verwijzen naar deze informatie met een QR-code. Als je overigens nog geen privacyverklaring hebt dan raad ik je aan naar rechts te gaan voor mijn andere artikel over de privacyverklaring.
Is the sequel better?
In deel I heb je gelezen hoe je de juiste toets uitvoert om te zien of cameratoezicht in jouw geval AVG-proof is. In deel II is de praktische kant van cameratoezicht belicht. Ik hoop dat dit stuk jou de antwoorden heeft gegeven waar je naar zocht. Heb jij nog vragen over cameratoezicht? Stuur mij dan een bericht en ik help jou graag verder! Wellicht zit er nog een trilogie in, maar ik wacht de reacties even af.
